Şimdiyse Mesih sizi Tanrı’nın önüne kutsal, lekesiz ve kusursuz olarak çıkarmak için öz bedeninin ölümü sayesinde sizi Tanrı’yla barıştırdı. (Koloseliler 1:22)

İnsanlık ve evrende yaratılmış olan her şey, Mesih aracılığıyla birliğe ve ahenge kavuşur. Barışmak Mesih İsa’nın kurtuluş sağlayan işinin bir yönüdür. Tanrı, Mesih’in ölümü aracılığıyla günah engelini kaldırarak günahkarlara Tanrı’ya dönme yolunu açtı. Tanrı’yla barışma kişisel tövbe ve Mesih’e iman yoluyla herkes için geçerlidir. Tüm insanları Tanrı’yla barışmaya çağırma ve barıştırma görevi kiliseye verildi. (Rom. 3:25-26).

Eski Antlaşma’da şalom sözcüğünün kökeni, hem barış hem de esenlik anlamına gelir. Huzur barışı, barış da huzuru doğurduğundan her ikisinin İbranicede tek bir sözcükte buluşması doğaldır. Eski çağlarda bir kişinin gönenci için esenlik dilenirdi (Yar.26:28-29; 44:17; Çık.4:18). Karşılıklı uyum ve antlaşma, barışı doğururdu (Yşu.9:15; 1Kr.5:12). Kent ya da ülke için de esenlik dilendiği gibi (Mez.122:6; Yer.29:7), bedenin güvende olması da yine aynı terimle ifade edilebilirdi (Mez.4:8). Kutsal Kitap’ta esenlik, özellikle doğruluk, adalet ve gerçekle özdeş olan ruhsal gönenç anlamına gelir; kötü kişiler esenlikten yoksundurlar (Mez.85:10; Yşa.48:18,22; 57:19-21).

İnsanın günahından ötürü kaosa düşen dünya için tek umut, Tanrı’nın armağanı olarak gelen barış ve esenliktir. Gerçek barış ve esenlik, Eski Antlaşma’da gelecekle ilgili bir umuttur ve Mesih’in çağına özgüdür (Yşa.2:2-4; 11:1-9; Hag.2:7-9; Yşa.9:6-7; Yer.33:15-16; Hez.34:25-31; Mik.5:2-5; Zek.9:9-11).

İncil bu umudun Mesih’te nasıl gerçekleştiğini ortaya koyar (Luk.1:79; 2:14,29-32). Esenlik ve barış kaynağı Mesih’tir (Mar.5:34; Luk.7:50; Yu.20:19,21,26). Mesih’in öğrencileri de esenlik ve barış habercileri olarak görevlendirilmiştir (Luk.10:5-6; Elç.10:36). Esenlik ve barışın toplumsal ve siyasal sonuçları olabilir, ama başlangıç noktası ruhsaldır; Tanrı’nın lütfuyla, yaşamla ve doğrulukla bağlantılıdır.

Günahlı insan öncelikle Mesih’e iman ederek günahlarından arınmalı (Rom.5:1; Kol.1:20), Tanrı’nın her kavrayışı aşan esenliğini kuşanmalıdır (Yu.14:27; 16:33; Flp.4:6,7). Tanrı’yla ve kendisiyle barışan insan, diğer insanlarla da barışabilir. Mesih’in ölümünün (Ef.2) ve Kutsal Ruh’un etkinliğinin bir amacı da budur. Esenlik ve barış, yalnızca düşmanlığın ve huzursuzluğun ortadan kaldırılması değil, bu iki değerin etkin bir şekilde dünyaya yansıtılmasıdır (Rom.14:19; 1Ko.14:33).

İncil’de İsa Mesih’in barıştırma etkinliğinden söz eden dört önemli metin vardır:  Kol.1:19-20. Barıştırma kavramı, yalnızca iyi ilişkiler kurulmasını sağlamak değil, düşmanlığa son vermek, köprü oluşturmak, dostluğu sağlamak gibi anlamlar taşır. Barıştırılan taraflar, daha önce birbirlerine karşı düşman oldukları halde, yalnızca bu düşmanlıktan kurtulmakla kalmamış, artık dost olmuşlardır.

Kutsal Kitap, günahlı insanların Tanrı’nın düşmanları olduğunu açık bir dille ortaya koyar. Diğer günahlar bir yana, sadece Tanrı’yı tanımamak bile O’na karşı düşman olmak demektir. Bu metinlerin ciddiyetini küçümsemek doğru olmaz. Dostluk ile düşmanlık arasında ne büyük bir uçurum olduğu kavranabilirse, Mesih’in insanları Tanrı’yla barıştırmak amacıyla yaptıklarının gerçek değeri takdir edilebilir. Tanrı, bütün insanları sevdiği ve genel lütfuyla kutsadığı halde, her türlü günahtan ve kötülükten tiksinir. Dolayısıyla, günaha ve kötülüğe tutsak olan insanlık, doğal olarak Tanrı’ya düşmandır.

Düşmanlığı alt etmenin yolu, ilişkiyi bozan unsurların ortadan kaldırılmasını gerektirir. Ağızdan çıkan kusurlu sözler için özür dilenir, borç varsa ödenir, kırılıp dökülen şeyler tamir edilir. Her durumda, barışmanın yolu düşmanlığın kökünde yatan unsurun sökülüp atılmasından geçer. Tanrı’yla insan arasındaki ilişki bozukluğunun nedeni günahtır. Her insan günah işlemiş ve Tanrı’nın yüceliğinden yoksun kalmıştır (Rom.3:23). Düşmanlığa neden olan unsur, her insanın tutsak olduğu günahlı benliktir. Bu nedenle, her şeyden önce günah kökünün temizlenmesi gereklidir. Günahlı oldukları halde Mesih, insanların uğruna canını vermiştir (Rom.5:8). Tanrı sevgisinin en büyük göstergesi budur. İsa Mesih günahları kaldırmak için kendi canını feda ederek insanlık ile Tanrı arasındaki düşmanlığa son vermiştir. Mesih’e iman edenlerin günahları bağışlanır ve böylece Tanrı’yla barışmaları sağlanır.

Dr. Behnan KONUTGAN