ÖLDÜKTEN SONRA YAŞAM VAR MI?

Eyüp Peygamber, umutsuzluğunu dile getirerek, “Bir insan ölürse, yeniden yaşar mı?” diye sorar (Eyüp 14:14). Bu soru, Eyüp gibi, hepimizin kafasını kurcalayan bir sorudur. Ölümden sonra yaşam var mıdır? Öldükten sonra bize tam olarak ne olur? Var oluşumuz basitçe son mu bulur? Ölüm, dünyaya gidip gelen bir döner kapı mıdır? Ölümden sonra herkes aynı yere mi gider yoksa farklı yerlere mi gideriz? Gerçekten de cennetle cehennem var mıdır?

Kutsal Kitap bize ölümden sonra yaşam olduğunu söyler. Yaratılış bu dünyadan ibaret değildir ve insanoğlu daha fazlası için yaratılmıştır. Ölümle birlikte bedenin işlevi sona erer ve dünyaya geri dönme süreci başlar, ancak insanın ruhu yaşamaya devam eder: “Toprak geldiği yere dönmeden, ruh onu veren Tanrı’ya dönmeden, seni yaratanı anımsa” (Vaiz 12:7, Mezmur 146:4).

Kurtulmuş ve günahları bağışlanmış olanlara Tanrı sonsuz yaşam verir. Bu öylesine görkemli bir yaşamdır ki “Tanrı’nın kendisini sevenler için hazırladıklarını hiçbir göz görmedi, hiçbir kulak duymadı, hiçbir insan yüreği kavramadı” (1. Korintliler 2:9). Bu sonsuz yaşam ayrılmaz bir şekilde İsa Mesih’in Kişiliğine bağlıdır: “Sonsuz yaşam, tek gerçek Tanrı olan seni ve gönderdiğin İsa Mesih’i tanımalarıdır” (Yuhanna 17:3). İsa bu bölümdeki duasında, “sonsuz yaşamı” Tanrı ve Oğul hakkındaki bilgiyle bir tutar. “Kendisinde Tanrı Oğlu bulunanda yaşam vardır, kendisinde Tanrı Oğlu bulunmayanda yaşam yoktur” (1. Yuhanna 5:12)

Tanrı’nın beden almış hali olan İsa Mesih, günahlarımızın bedelini ödemek ve bize sonsuz yaşam armağanını vermek için yeryüzüne gelmiştir: “Oysa, bizim isyanlarımız yüzünden onun bedeni deşildi, bizim suçlarımız yüzünden o eziyet çekti. Esenliğimiz için gerekli olan ceza O’na verildi. Bizler onun yaralarıyla şifa bulduk” (Yeşaya 53:5). İsa çarmıha gerilmesinden üç gün sonra, mezardan dirilerek ölüme karşı zafer kazandığını kanıtlamıştır. O, yaşamın vücut bulmuş halidir (Yuhanna 11:25) ve ölümden sonra yaşam olduğunun kesin kanıtıdır.

Mesih’in dirilişi iyice kanıtlanmış bir olaydır. Elçi Pavlus insanları İsa’yı dirilişinden sonra gören 500’den fazla görgü tanığını sorgulamaya davet etmiştir (1. Korintliler 15:6). Hepsi de İsa’nın hayatta olduğuna ve ölümden sonra gerçekten yaşam olduğuna tanıklık etmiştir. Bize ölümden sonraki yaşama dair kesin bir umut veren Mesih’in dirilişi Hristiyan inancının temel taşıdır (1. Korintliler 15:12-19). Mesih ölümden dirildiği için, bizim de dirileceğimize iman ederiz. İsa’nın öğrencilerine dediği gibi: “Ben yaşadığım için siz de yaşayacaksınız” (Yuhanna 14:19). Mesih, yeniden yaşama dirilecek olanlardan oluşan büyük hasadın yalnızca ilkiydi (1. Korintliler 15:23). Tanrı İsa’nın bedenini nasıl dirilttiyse, İsa’nın dönüşünde bizim bedenlerimiz de dirilecektir (1. Korintliler 6:14).

Ancak ölümden sonra yaşam gerçeği herkesin cennete gideceği anlamına gelmez. İnsanlar öldükten sonra var olmaya devam edecekler ve bir gün diriliş olacaktır, ancak Tanrı doğru kişilerin (Mesih’te olanların) ve doğru olmayanların (günahları içinde ölenlerin) dirilişi arasında bir ayrım yapar: “Yeryüzü toprağında uyuyanların birçoğu uyanacak: Kimisi sonsuz yaşama, kimisi utanca ve sonsuz iğrençliğe gönderilecek” (Daniel 12:2). Pavlus ise bunu şu şekilde ifade etmiştir: “Hem doğru kişilerin hem doğru olmayanların ölümden dirileceğine dair Tanrı’ya umut bağladım” (Elçilerin İşleri 24:15).

Herkesin bu hayattayken bir seçim yapması lazımdır ve bu seçim de kişinin sonsuzlukta nereye gideceğini belirleyecektir. Kutsal Kitap, biz insanların kaderimizin bir kez ölmek, sonra da yargılanmak olduğunu söyler (İbraniler 9:27). Mesih’e imanla aklananlar, sonsuz yaşamı cennette geçireceklerdir ama Mesih’in Kurtarıcıları olmasını ret edenler sonsuz cezalarını çekmek üzere cehenneme gönderileceklerdir (Matta 25:46). Cehennem de cennet gibi gerçek bir yerdir. Doğru olmayan kişilerin Tanrı’nın hiç bitmeyen, sonsuz gazabını çekecekleri bir yerdir. Cehennem, içindekilerin sonsuza dek gece gündüz işkence görecekleri bir ateş gölü olarak tanımlanır (Vahiy 20:10). Cehennemde, üzüntü ve öfkeyi belirten ağlayış ve diş gıcırtısı olacaktır (Matta 13:42).

Tanrı kötülerin ölümünden sevinç duymaz, ancak onların yaşayabilmeleri için onların kötü yollarından dönmelerini arzular (Hezekiel 33:11). Ama Tanrı bize zorla boyun eğdirmez; eğer biz O’nu ret etmeyi seçersek, sonsuza dek O’ndan ayrı yaşama kararımızı kabul eder. Yeryüzündeki yaşam bir sınav, gelecek olan şeylere bir hazırlıktır. Mesih’e iman bizi ölümden sonraki yaşama hazırlar: “O’na iman eden yargılanmaz, iman etmeyen ise zaten yargılanmıştır. Çünkü Tanrı’nın biricik Oğlu’nun adına iman etmemiştir” (Yuhanna 3:18).

Herkes ölümden sonraki yaşamı bir şekilde deneyimleyecektir. İnanlılar için, ölümden sonra yaşam cennette Tanrı’yla sonsuz yaşamdır. İman etmeyen kişiler için, ölümden sonra yaşam ateş gölünde geçecek olan sonsuzluktur. Ölümden sonra nasıl sonsuz yaşamı alabilir ve sonsuzluğu ateş gölünde geçirmekten uzak durabiliriz? Bunun sadece bir tek yolu vardır, o da İsa Mesih’e iman edip O’na güvenmektir. İsa, “Diriliş ve yaşam Ben’im. Bana iman eden kişi ölse de yaşayacaktır. Yaşayan ve bana iman eden asla ölmeyecek” demiştir (Yuhanna 11:25-26).

Karşılıksız sonsuz yaşam armağanı herkese açıktır. “Oğul’a iman edenin sonsuz yaşamı vardır. Ama Oğul’un sözünü dinlemeyen yaşamı görmeyecektir. Tanrı’nın gazabı böylesinin üzerinde kalır” (Yuhanna 3:36). Bize öldükten sonra Tanrı’nın kurtuluş armağanını kabul etme fırsatı verilmeyecektir. Sonsuzluk için nereye gideceğimiz, yeryüzünde yaşarken İsa Mesih’i kabul ya da ret etmiş olmamızla belirlenecektir. “Çünkü Tanrı diyor ki, ‘Uygun zaman işte şimdidir, kurtuluş günü işte şimdidir.’” (2. Korintliler 6:2). Günahlarımızın bedelini ödeyen İsa Mesih’in ölümüne iman eder ve O’nun ölümden dirilişine inanırsak, ölümden sonra yücelik içinde sonsuz yaşamı güvence altına almış oluruz.

Asıl makaleye şuradan erişebilirsiniz: https://www.gotquestions.org/Turkce/olumden-sonra-yasam.html